Ποιες νέες ρυθμίσεις προτείνονται για να κλείσουν τα φορολογικά κενά

Τερματισμός παραθυρίδων "Basis Shifting".

Το Υπουργείο Οικονομικών και η IRS προτείνουν κανονισμούς για να σταματήσουν οι μεγάλες, πολύπλοκες συνεργασίες να χρησιμοποιούν συναλλαγές "μετατόπισης βάσης συνδεδεμένων μερών" για να διογκώσουν τις φορολογικές εκπτώσεις και να αποφύγουν τους φόρους. Αυτές οι συναλλαγές χειραγωγούν τους φορολογικούς κανόνες της εταιρικής σχέσης για να μετατοπίσουν τη φορολογική βάση από μη εκπιπτόμενα ακίνητα όπως το απόθεμα σε εκπεστέα ακίνητα όπως εξοπλισμός, με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί το φορολογητέο εισόδημα.

Η νέα καθοδήγηση θα παρέχει μηχανικούς κανόνες σχετικά με τις επιπτώσεις των προσαρμογών βάσης που προκύπτουν από αυτές τις συναλλαγές. Το Υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι αυτή η πρωτοβουλία θα μπορούσε να συγκεντρώσει έσοδα άνω των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε διάστημα 10 ετών με τον τερματισμό αυτών των καταχρηστικών συναλλαγών[1][3].

Αύξηση των απαιτήσεων αναφοράς

Εκτός από τους προτεινόμενους κανονισμούς, το Υπουργείο Οικονομικών και η IRS αυξάνουν τις απαιτήσεις αναφοράς στην IRS για αυτούς τους τύπους συναλλαγών. Παρέχουν επίσης απόφαση που αναφέρει ότι ορισμένες συναλλαγές θα αμφισβητηθούν λόγω έλλειψης οικονομικής ουσίας[3].

Κλείσιμο του κενού μεταφερόμενου ενδιαφέροντος

Αν και δεν αναφέρεται ρητά στην ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών, ο νόμος «Φορολογικές ελαφρύνσεις για τις Αμερικανικές οικογένειες και τους εργαζομένους του 2024» που εγκρίθηκε από τη Βουλή στοχεύει να κλείσει το «παραθυράκι των μεταφερόμενων τόκων». Αυτό το κενό επιτρέπει στους διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου, στους επενδυτές ιδιωτικών μετοχών και στους επενδυτές επιχειρηματικών συμμετοχών να φορολογούνται οι αποζημιώσεις τους με τον χαμηλότερο συντελεστή μακροπρόθεσμων κεφαλαιακών κερδών παρά με τον υψηλότερο συνήθη συντελεστή φόρου εισοδήματος[2][5].

Το Υπουργείο Οικονομικών και η IRS χρησιμοποιούν την υπάρχουσα ρυθμιστική αρχή και τους πόρους του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού για να στοχεύσουν επιθετικά τις φορολογικές καταχρήσεις υψηλού επιπέδου και να διασφαλίσουν ότι τα πλούσια άτομα και οι μεγάλες εταιρείες πληρώνουν το δίκαιο μερίδιο των οφειλόμενων φόρων[1][3].