Odwrócenie klucza API jest powszechną praktyką bezpieczeństwa, która ma zapobiec nieautoryzowanemu dostępowi do interfejsu API, gdy klucz nie jest już potrzebny lub został ujawniony. Podczas gdy samo cofanie klucza API jest środkiem bezpieczeństwa, istnieje pewne ryzyko i rozważania związane z procesem odwołania i jego następstw. Poniżej znajduje się kompleksowe wyjaśnienie potencjalnych zagrożeń związanych z bezpieczeństwem związanym z cofnięciem klucza API, wyzwaniami kontekstowymi i najlepszymi praktykami w zakresie ograniczania tych zagrożeń.
ryzyko podczas odwołania klucza API
1. Opóźnienie propagacji odwołania: **
Odwołanie klawisza API może nie natychmiast blokować jego użycia na wszystkich serwerach lub węzłach w systemie rozproszonym. Z powodu opóźnień buforowania lub replikacji niektóre części systemu mogą nadal zaakceptować cofnięty klucz przez krótki okres. Podczas tego okna złośliwy aktor mógł nadal wykorzystać klucz.
2. Niespójny system stwierdza: **
Zwłaszcza w środowiskach z wieloma serwerami (np. Serwery API skalowane w poziomie) informacje o odwołaniu mogą nie zostać natychmiast zsynchronizowane. Jeśli żądanie o odwołanym kluczu trafi do serwera, który nie zaktualizował jeszcze jego listy odwołania, może wystąpić nieautoryzowany dostęp.
3. Niekompletne procesy odwołania: **
Jeśli cofanie klucza jest wykonywane tylko w jednym systemie lub bazie danych, ale kopie klucza istnieją gdzie indziej (w dziennikach, pamięciach podręcznych lub systemach kopii zapasowych), atakujący mogą nadal korzystać z tych kluczy, co prowadzi do ciągłego ryzyka.
4. Oranowane uprawnienia i starszy dostęp: **
Po odwołaniu klucza interfejsu API powiązane uprawnienia mogą pozostać aktywne w niektórych systemach, jeśli nie zostaną ostrożnie oczyszczone. Może to spowodować resztkowe ścieżki dostępu, które napastnicy mogą wykorzystać, zwłaszcza jeśli inne poświadczenia lub tokeny pochodzą z tego samego klucza.
szersze zagrożenia bezpieczeństwa związane z klawiszami API, które wymagają odwołania
Same klucze API reprezentują statyczną formę autoryzacji, która może być ryzykowna, jeśli nie jest odpowiednio zarządzana. Kiedy klucze muszą zostać odwołane, te leżące u podstaw ryzyka wchodzą w grę:
1. Kluczowa ekspozycja i nieautoryzowane użycie: **
Jeśli klucz API został odsłonięty lub wyciekły, mógł być już użyty złośliwie. Odwołanie klucza jest konieczne, aby zatrzymać dalsze niewłaściwe użycie, ale nie cofnie żadnych wyrządzonych szkód.
2. Brak ziarnistej kontroli dostępu: **
Wiele kluczy API zapewnia szeroki dostęp bez drobnoziarnistych uprawnień. Odwrócenie klucza, które przyznaje szeroki dostęp, ma kluczowe znaczenie dla ograniczenia potencjalnych szkód, ale także podkreśla ryzyko, że atakujący mógł uzyskać znaczne przywileje przed odwołaniem.
3. Niewystarczające strategie rotacji i odwołania: **
Organizacje często zmagają się z terminowym odwołaniem i rotacją kluczy API. Opóźnienia lub niepowodzenia w odwołaniu zagrożonych kluczy zwiększają powierzchnię ataku i czas trwania ryzyka.
4. Niewystarczające szlaki audytu i monitorowanie: **
Bez odpowiedniego rejestrowania i monitorowania kluczowego użytkowania API, określenie zakresu kompromisu i zapewnienie skutecznego odwołania jest trudne. Brak widoczności prowadzi do przedłużonej ekspozycji do momentu wykrycia.
ryzyko w procesie odwołania i wycofaniu się
1. Procesy ręczne są podatne na błędy: **
Gdy odwołanie klucza API odbywa się ręcznie, istnieje większa szansa na błędy, takie jak zapomnienie o odwołaniu klucza, cofanie niewłaściwego klucza lub brak aktualizacji systemów zależnych.
2. Wpływ na usługi zależne: **
Odwrócenie klucza może zakłócać uzasadnione użytkowników lub usługi, jeśli odwołanie nie jest właściwie koordynowane lub nie są wydawane na czas, co prowadzi do zakłócenia usług, które można pomylić z problemem bezpieczeństwa.
3. Konsekwencje niewłaściwego przechowywania kluczy i rozrysku: **
Klawisze API przechowywane niepewnie w repozytoriach kodu źródłowego, plikach konfiguracyjnych lub wielu usług kompleksuje cofanie. Jeśli klucz zostanie skopiowany w wielu miejscach, wszystkie instancje muszą zostać cofnięte i zastąpione, aby zapewnić bezpieczeństwo, zwiększając złożoność operacyjną.
Potencjalne luki w zakresie bezpieczeństwa po realizacji
1. Buforowane poświadczenia: **
Klienci lub pośrednicy mogą buforować tokeny lub nagłówki autoryzacji, a można je ponownie użyć niezamierzonego, nawet po odwołaniu.
2. Tokeny lub sesje wtórne: **
W architekturach opartych na tokenach, w których klucze API mogą przyznać tokeny dostępu lub tokeny sesji, cofanie oryginalnego klucza może nie unieważnić wszystkich pochodzących tokenów, jeśli system nie egzekwuje unieważnienia kaskadowania.
3. Ekspozycja za pomocą dzienników i kopii zapasowych: **
Odwrócone klawisze API mogą nadal znajdować się w dziennikach, kopii zapasowych lub danych historycznych dostępnych przez osób z zewnątrz lub atakujących, potencjalnie są ponownie wykorzystywane lub analizowane pod kątem eksploatacji.
4. Zależności starszych systemów: **
Starsze lub zewnętrzne systemy mogą nadal ufać cofniętym klawiszom, jeśli nie są zaktualizowane lub jeśli proces odwołania nie obejmuje wszystkich zintegrowanych środowisk.
Najlepsze praktyki w celu ograniczenia tych ryzyka
- Wdrożenie propagacji odwołania w czasie rzeczywistym: Użyj rozproszonych pamięci podręcznych lub scentralizowanych serwerów autoryzacji, które mogą natychmiast propagować zmiany odwołania na wszystkie węzły.
- Zautomatyzuj rotację i odwołanie klucza API: Zautomatyzowane procesy zmniejszają błąd ludzki i upewnij się, że klawisze są regularnie obracane i niezwłocznie cofnięte, gdy są narażone lub nie potrzebne.
-Używaj krótkotrwałych tokenów zamiast długotrwałych klawiszy statycznych: wolę mechanizmy oparte na OAuth lub tokenach o zakresie i czasach ważności w stosunku do statycznych klawiszy API.
- Kompleksowy audyt i monitorowanie: Ciągłe monitorowanie kluczowego wykorzystania interfejsu API w celu wcześniejszego wykrywania anomalii i nieautoryzowanego dostępu.
- Bezpieczna pamięć masowa i ograniczona dystrybucja: Przechowuj klawisze API w bezpiecznych sklepieniach i unikaj kluczy do osadzania kodu źródłowego lub pamięci rozproszonej.
- Zdecydowanie ziarniste: Przypisuj minimalne wymagane uprawnienia do klawiszy, ograniczając narażenie, jeśli klucz jest naruszony.
- Wyczyść procedury wycofywania: mieć formalne procesy, aby natychmiast cofnąć klucze, gdy użytkownicy lub aplikacje zostaną zdeprovisisowane.