Realme GT 8 Pro wprowadza znaczącą innowację w projektowaniu smartfonów dzięki module wyspy Camera z użytkownika. Ta funkcja pozwala użytkownikom zmienić całą tylną wyspę kamery, w tym ramkę i design, bez konieczności zmiany soczewek. Wyspa Camera można łatwo zmienić, usuwając śruby po bokach modułu, a Realme oferuje różne kształty, takie jak kwadrat podobny do robota lub okrągła wyspa do dostosowywania. Jednak soczewki i czujniki w środku pozostają stałe i nie mogą być zamienne, ponieważ komponenty aparatu wymagają kalibracji fabrycznej i dostrajania oprogramowania, które zostałyby zakłócone przez zamianę poszczególnych obiektywów lub czujników. Ta modułowość koncentruje się przede wszystkim na dostosowywaniu estetycznym i projektowym, a nie funkcjonalnym modernizacji sprzętu. Pomysł na moduł zamykany GT 8 Pro jest ustawiany jako rzadka, prawdopodobnie jednorazowa funkcja tej generacji telefonu, a Realme jeszcze nie potwierdzi, czy będzie kontynuowany w przyszłych modelach. Oprócz tego projektu GT 8 Pro oferuje wysokiej klasy specyfikacje, w tym chipset Snapdragon 8 Elite Gen 5, 6,78-calowy wyświetlacz OLED QHD z częstotliwością odświeżania 144 Hz, aptotem peryskopu 200 MP, dużą baterię o długości 7 000 mAh i szybkie ładowanie 120 W.
Koncepcja telefonów modułowych ma dłuższą historię i wynika z chęci przedłużenia życia i wszechstronności urządzeń, umożliwiając użytkownikom zastępowanie lub aktualizację części niedrogie i łatwe. Pomysł ten został zainspirowany komputerami osobistymi, w których komponenty takie jak dyski, karty graficzne i procesory są powszechnie wymieniane, aby aktualizować systemy. Wczesne modułowe urządzenia mobilne pochodzą z 1999 r. Z PDA Visor Handspring, co pozwoliło na rozszerzenie modułowe, takie jak GPS lub dodatki do aparatu, choć tylko jeden moduł można użyć jednocześnie.
W 2008 r. Izraelski startup Modu wprowadził pierwszy prawdziwy telefon, telefon MODU, który był wyjątkowo lekki i oferował unikalne podejście, w którym rdzeń telefonu można włożyć do różnych obudów (zwanych kurtkami), które dodawały różne funkcje. Pomimo rekordu świata Guinnessa jako najlżejszego telefonu, Modu walczył komercyjnie i zaprzestało operacji w 2011 roku, sprzedając Patenty do Google. Koncepcja MODU nie przyciągnęła głównie problemów z wydajnością i wzrostem ery smartfonów prowadzonej przez iPhone'a Apple.
Około 2013 r. Odrodzenie modułowych zainteresowań telefonu wiąże się z projektami takimi jak Phoneblooki, zaprojektowane przez Dave'a Hakkensa, które wizualizowały telefon wykonany z odłączanych bloków, każda funkcja obsługi, takich jak aparat, bateria lub głośniki. Ta koncepcja zainspirowała projekt Google ARA, wysoce ambitną inicjatywę w ramach zespołu zaawansowanego technologii i projektów w Motorola Mobility. Project ARA miał na celu stworzenie w pełni modułowego smartfona, w którym użytkownicy mogą zamieniać różne komponenty, takie jak procesory, kamery i akumulatory na ramce strukturalnej za pomocą znormalizowanego interfejsu. Pomimo prototypów zaprezentowanych w 2014 r. Projekt stawiał przed złożonymi wyzwaniami technicznymi z łącznością modułów, integracją oprogramowania sprzętowego i wrażenia użytkownika, co spowodowało jego ostateczne półki około 2016 roku.
Tymczasem w 2016 r. Duże marki, takie jak LG i Lenovo, przyniosły na rynek bardziej opłacalne komercyjnie, choć ograniczone, modułowe projekty. G5 LG zawierał odłączoną dolną sekcję (podbródek), który można zastąpić dodatkami, takimi jak uchwyt aparatu lub DAC dla ulepszonego dźwięku. Seria Lenovo Moto Z dodatkowo popchnęła modułowość z modami Moto, magnetycznymi akcesoriami, które dodały głośniki, projektory lub dodatkowe baterie. Jednak moduły te nie zastąpiły podstawowego sprzętu, ale raczej uzupełniały istniejące możliwości telefonu. Obie firmy stanęły przed powolnym adopcją konsumentów i ograniczonym wsparciem programistów, powodując, że telefony modułowe tracą pęd jako praktyczny trend głównego nurtu.
Moduł Swappable Camera Island Realme GT 8 Pro to lżejsza forma modułowości w porównaniu z ambitnymi pełnymi swapami sprzętowymi przewidzianymi w projektach takich jak ARA. Koncentruje się na dostosowywaniu i estetyce, a nie modernizacji podstawowych komponentów lub funkcjonalności. W przeciwieństwie do pełnych telefonów modułowych, nie próbuje umożliwić użytkownikom zmiany procesorów, akumulatorów, aparatów lub soczewek dla różnych możliwości, tylko projekt obudowy kamery zewnętrznej można wymienić użytkownika. Poprzednie telefony modułowe często mają na celu funkcjonalne aktualizacje lub naprawy w celu przedłużenia żywotności i zmniejszenia e-odpadów, podczas gdy podejście GT 8 Pro jest bliższe personalizacji i elastyczności projektowania w oczekiwanej żywotności telefonu.
Podsumowując, telefony modułowe ewoluowały w kilku etapach:
- Wczesne koncepcje modułowe, takie jak Handspring Visor PDA, pozwoliły na ograniczone rozszerzenia modułów.
- Pioneerowe obudowy Swappable z telefonem MODU dla różnych funkcji, ale nie powiodło się komercyjnie.
- Projekty koncepcyjne, takie jak Phonebloks i Project ARA inspirowane nadzieją na w pełni konfigurowalne smartfony z wymiennym wewnętrznym sprzętem, ale napastały przeszkody inżynierskie.
- Seria LG G5 i Lenovo Moto Z wprowadziła częściowe dodatki modułowe dla dodatkowych funkcji, ale nie włączyły podstawowych swapów sprzętowych.
- Realme GT 8 Pro oferuje nowatorską estetyczną modułowość, pozwalając użytkownikom zamianę projektów wyspy kamery bez zmiany rzeczywistego sprzętu aparatu, koncentrując się bardziej na zewnętrznym dostosowaniu.