Wat zijn de beperkingen van Pytea bij het detecteren van tensor -vormfouten

1. PATH -explosie en complexiteit: terwijl Pytea conservatieve snoei gebruikt om het aantal uitvoeringspaden te beheren, kunnen complexe modellen met veel voorwaardelijke uitspraken of lussen nog steeds leiden tot padexplosie, waardoor de schaalbaarheid ervan in zeer grote of zeer dynamische codebases mogelijk wordt beperkt [1] [[1] [ 3].

2. Niet-geïmplementeerde API's: Pytea kan valse alarmen verhogen als het Pytorch of andere API's van derden tegenkomt die niet in het kader zijn geïmplementeerd. Dit betekent dat gebruikers zich moeten bewust zijn van welke API's worden ondersteund om onnodige waarschuwingen te voorkomen [5].

3. Offline analysebeperkingen: de offline analyse met behulp van de Z3 SMT-oplosser kan resulteren in onbesliste paden als de beperkingen te complex of niet-lineair zijn, wat leidt tot time-outs. Dit geeft misschien niet altijd een duidelijke indicatie of een pad geldig is of niet [5].

4. Interpretatie van resultaten: gebruikers moeten de resultaten zorgvuldig interpreteren, omdat Pytea potentiële fouten identificeert op basis van beperkingen die mogelijk niet altijd leiden tot werkelijke runtime -fouten. Dit vereist het begrijpen van de context- en potentiële uitvoeringspaden van de code [5].

5. Integratie en ondersteuning: terwijl Pytea belangrijke bibliotheken ondersteunt, zoals Torchvision, Numpy en PIL, is de integratie ervan met ontwikkelingsomgevingen zoals VScode nog steeds in ontwikkeling. Dit betekent dat interactieve foutopsporingsfuncties nog niet volledig volwassen zijn [2].