Laravel'deki polimorfik ilişkiler, bir modelin tek bir ilişkilendirme kullanarak birden fazla modele ait olmasını sağlar. Bu dinamik esneklik belirli geliştirme senaryolarında çekici olsa da, polimorfik ilişkilerin veritabanı bütünlüğünü, performansı, sürdürülebilirliğini ve ölçeklenebilirliği etkileyebilecek çok sayıda potansiyel dezavantajı vardır.
Veri bütünlüğü eksikliği ve yabancı temel kısıtlamalar
Laravel'de polimorfik ilişkilerin kullanılmasının en önemli dezavantajlarından biri, veritabanı düzeyinde yabancı anahtar kısıtlamalarını uygulanamamadır. Polimorfik ilişkiler tipik olarak ilgili bir tablodaki iki sütuna güvenir - Biri ilgili modelin kimliğini ve diğeri türü (sınıf adı) bir dize olarak saklar. Bu tasarım standart yabancı anahtar kısıtlamalarının kullanılmasını önler, çünkü yabancı anahtar referansı ilişkili model türüne bağlı olarak dinamik olarak değişir. Sonuç olarak, veritabanı motoru referans bütünlüğünü garanti edemez, bu da ilgili varlıklar uygulama tarafından uygulanan uygun basamaklı davranışlar olmadan silinir veya değiştirilirse daha yüksek yetim veya tutarsız kayıtlar riskine yol açar.
Sorgu karmaşıklığı ve performans sorunları
Polimorfik ilişkiler sorgulamayı karmaşıklaştırır, çünkü her sorgu hem yabancı anahtar kimliği hem de tür sütunu ile filtrelenmelidir. Örneğin, belirli bir kaynak türü için yorumlar getirmek, kimliğin yanında model türünün belirtilmesini gerektirir. Bu bileşik koşul genellikle veritabanı optimize edicinin dizinleri etkili bir şekilde kullanmasını zorlaştıran verimsiz sorgularla sonuçlanır, böylece özellikle veri hacimleri arttıkça sorgu yürütmeyi yavaşlatır. Tür ve kimlik sütunlarındaki kompozit dizinler gereklidir, ancak optimize edilmesi zor olabilir. Dize tabanlı tür sütunun kendisi, dizinlemeye ek yük ekler ve yalnızca tamsayı tuşlarına kıyasla daha fazla depolama alanı alır ve potansiyel olarak genel veritabanı performansını düşürür.
Veritabanı Normalizasyonu ve Tek Sorumluluk Prensibi İhlalleri
Polimorfik ilişkiler aynı tabloda çoklu ilgisiz ilişkilendirmeleri saklayarak, veritabanı tasarımında tek sorumluluk ilkesini bozar. Tablolar, farklı özellik kümeleri ve kısıtlamaları olan farklı modeller için her şeyi yakalar. Bu, normalleşme ilkelerini ihlal ederek şemanın veritabanı düzeyinde uygulanmasını veya doğrulanmasını daha az net ve zorlaştırır. Polimorfik alanlar, şema yönetimini karmaşıklaştıran ve hatalar veya veri anomalileri riskini artıran farklı semantik ve dürüstlük ihtiyaçlarına sahip farklı varlıkları temsil eden verileri depolar.
Artan bakım karmaşıklığı ve kod dağınıklığı
Polimorfik ilişkilerin uygulanması genellikle karmaşık uygulama mantığına yol açar. Örneğin, giriş validasyonu, model yaşam döngüsü kancaları ve iş kurallarının tek bir polimorfik model içinde farklı model türlerini koşullu olarak ele alması gerekebilir. Bu, kodun tipe özgü koşullu kontrollerle dağınık hale gelmesine, okunabilirliği ve sürdürülebilirliği azaltmasına neden olabilir. Modeller farklı gereksinimlerle geliştikçe, tek polimorfik model, ayrılması zor olan sorumlulukları biriktirme eğilimindedir ve bu da teknik borca neden olur.
İstekli yükleme ve ORM sınırlamalarında zorluklar
Laravel'in Eloquent gibi ORM çerçevelerinin polimorfik ilişkilerle çalışırken, özellikle istekli yükleme etrafında sınırlamaları vardır. Polimorfik ilişkiler çoklu türleri dinamik olarak ilişkilendirdiğinden, ORM tek bir sorgudaki tüm ilgili türler için birleşimlerle optimize edilmiş istekli yüklemeyi doğal olarak gerçekleştiremez. Bu sınırlama, N+1 sorgu sorunlarından kaçınmak için ek sorguları veya karmaşık geçici çözüm kodunu zorlar ve geliştirme ve performans yüküne katkıda bulunur.
Benzersiz kısıtlamaları ve indekslemeyi uygulamada zorluk
Polimorfik ilişkileri kapsayan benzersiz dizinler veya kısıtlamalar yazmak, ilgili tuşların değişkeni ve kompozit doğası nedeniyle zor veya imkansızdır. Örneğin, polimorfik tuşlardaki benzersiz kombinasyonların garanti edilmesi, hem tür sütun hem de kimlik sütununda kompozit dizinler gerektirir, bu da tasarım ve bakım için hantal olabilir. Ayrıca, dize tabanlı tür sütunları dizine eklemek, tamsayı yabancı anahtarlara kıyasla daha yavaştır ve daha fazla depolama alanı tüketir ve sorgu maliyetini artırır.
Dize türü sütunları nedeniyle boşa harcanan veritabanı alanı
Polimorfik ilişkilendirmeler, ilgili modelin sınıf adını depolamak için bir dize sütunu kullanır, bu da genellikle tamsayı yabancı anahtarlardan daha uzun ve daha fazla alan tüketir. Bu boşa harcanan alan milyonlarca sıraya göre önemli hale geliyor. Gereksiz ve uzun tip adların depolanması, tablo boyutunu şişirir ve okuma ve yazma sırasında artan G/Ç yüküne yol açabilir.
Basamaklı silmelerin eksikliği nedeniyle bayat veya yetim veriler riski
Veritabanı, polimorfik ilişkilerde basamaklı silmelerle yabancı temel kısıtlamaları uygulayamadığından, ebeveyn varlıkları silindiğinde bayat kayıtlar biriktirmek kolaydır. Temizleme sorumluluğu tamamen uygulama koduna düşer ve yetim veya geçersiz veriler olarak devam edebilecek bağımlı polimorfik kayıtları silme riskini artırır.
Sınırlı sorgulanabilirlik ve karmaşık raporlama
Heterojen ilişkilerin polimorfik tablolar içinde depolanması, raporlama ve toplu sorguları karmaşıklaştırır. Tipik sorgulama, filtreleme veya gruplama işlemleri daha karmaşık hale gelir, çünkü ilgili kayıtlar farklı tablolara veya türlere aittir, bu da bunları sorgularda birleştirmek veya ayırt etmek için ek mantık gerektirir. Bu parçalanmış doğa, anlamlı analitiği verimli bir şekilde gerçekleştirme yeteneğini bozar.
Polimorfik ilişkilere göre tercih edilen alternatifler
Bahsedilen dezavantajlar nedeniyle, geliştiriciler genellikle daha iyi veri bütünlüğü ve daha basit bakım elde etmek için polimorfik ilişkilere alternatifler önerir:
- Ayrı İlişki Tabloları: Tek bir polimorfik tablo yerine, her ilişki türü için açık yabancı anahtarlarla ayrı tablolar kullanın. Bu, yerel veritabanı kısıtlamalarıyla veri bütünlüğünü korur ve sorguları ve dizinlemeyi basitleştirir.
- Tek Tablo Kalıtım (STI) veya Sınıf Tablosu Kalıtım (CTI): Bu yaklaşımlar, kalıtım hiyerarşilerini daha açık bir şekilde modeller ve bazı polimorfik karmaşıklığı azaltabilir, ancak sınırlamaları vardır ve diğer alanlarda karmaşıklık ekleyebilirler.
- Miras üzerindeki kompozisyon: İlgili verilerin özel modellerde ve ilişkilerde kapsüllendiği, netliği ve sürdürülebilirliği geliştirdiği durumlarda kompozisyon.