W typowym użyciu JavaScript metoda „push” jest ogólnie szybsza niż `` conat ', jeśli chodzi o dodanie elementów do tablicy. Istnieją jednak przypadki krawędzi i określone konteksty, w których „Conat” może być szybszy lub bardziej korzystny. Zrozumienie ich wymaga szczegółowego spojrzenia na wewnętrzne działania, wzorce użytkowania, zachowania alokacji pamięci i konkretnych przypadków użycia obu metod.
„push” dodaje elementy do istniejącej tablicy, rozszerzając ją na miejscu. Modyfikuje oryginalną tablicę, dołączając nowe elementy. Ponieważ „push” działa na istniejącej tablicy, zazwyczaj unika tworzenia nowych tablic i dodatkowych kosztów pamięci. `push 'może zaakceptować wiele argumentów, a gdy jest używany z` Apply` (jak `array.prototype.push.apply (arr1, arr2)`), może skutecznie dołączać wszystkie elementy jednej tablicy do drugiej. To podejście mutacji jest na ogół bardzo szybkie, ponieważ pozwala uniknąć tworzenia i kopiowania.
Z drugiej strony „conat” nie zmuta oryginalnej tablicy, ale zwraca nową tablicę, która zawiera połączone elementy oryginalnej tablicy i dołączone wartości. Ponieważ „Conat” tworzy nową tablicę, obejmuje przydzielenie nowej pamięci i kopiowanie elementów z oryginalnych tablic do tej nowej tablicy. Ten dodatkowy koszt ogólny zazwyczaj sprawia, że „concat” wolniej niż `push '. Wiele punktów odniesienia pokazuje, że „push” jest kilka rzędów wielkości szybciej niż `` Conat 'w wielu typowych scenariuszach, szczególnie tam, gdzie zaangażowane są duże tablice lub wiele operacji scalania.
Mimo to przypadki krawędzi, w których „conat” mogą być szybsze obejmują:
1. Gdy oryginalna tablica nie jest używana później:
Jeśli oryginalna tablica nie jest już potrzebna i preferowana jest niezmienna operacja, „concat” może być czasem bardziej wydajne w optymalizacji wysokiego poziomu, ponieważ pozwala uniknąć potencjalnego kosztu rozmiaru macierzy lub wewnętrznej realokacji, która może się zdarzyć w przypadku powtarzanych operacji „push”. W takich przypadkach, zwłaszcza w optymalizacji silnika V8, utworzenie nowej tablicy może skorzystać z bardziej przewidywalnych wzorców pamięci.
2. Podczas korzystania z małych tablic lub kilku elementów:
W przypadku bardzo małych tablic lub gdy liczba dołączanych elementów jest minimalna, różnica w prędkości między „push” a „conat” może być znikoma. Czasami, ze względu na wewnętrzne optymalizacje, `` concat 'może być tak szybkie lub nieco szybsze, ponieważ narzut wywołania `` Apply' dla `push 'może zrównoważyć koszt kopiowania` `conat'.
3. Niezmienne wzorce programowania:
W niektórych funkcjonalnych scenariuszach programowania lub niezmiennych struktury danych „Conat” jest faworyzowany, ponieważ nie zmuta on oryginalnej tablicy. Chociaż nie jest to czyste wzmocnienie prędkości, może umożliwić lepsze optymalizacje przez silniki JavaScript, które promują niezmienność, takie jak strategie udostępniania strukturalnego lub strategie kopiowania, szczególnie w bibliotekach zaprojektowanych wokół tych paradygmatów. W tych kontekstach, choć nie typowe użycie JavaScript, wyspecjalizowane implementacje mogą sprawić, że konkatenacja jest szybsza niż pchnięcia oparte na mutacji.
4. Konatenacja wielu tablic jednocześnie:
„Conat” może przyjmować wiele argumentów (tablic lub elementów) i automatycznie wykonywać spłaszczanie. Podczas łączenia wielu tablic w jednej operacji „concat” może uniknąć wielu połączeń do „push” i zmniejszyć koszty ogólne w niektórych silnikach JavaScript. Może to być szybsze niż sekwencyjne wywołania „push”, w których każde połączenie wywołuje narzut związany z rozpowszechnianiem argumentów lub aktualizacjami długości macierzy wewnętrznej.
5. Unikanie kosztów wywołania funkcji z `push.apply`:
Gdy „push” jest używane z „aplikuj” do rozprzestrzeniania tablicy, może uruchamiać ograniczenia silnika JavaScript w liczbie argumentów (różni się w przeglądarkach i wersjach V8). Jeśli rozmiar tablicy przekroczy ten limit, „push.apply` może dramatycznie awaria lub degradacja wydajności. „Conat” nie ma takich ograniczeń, potencjalnie czyniąc go szybszym lub bardziej niezawodnym w przypadku bardzo dużych połączeń.
6. Mniej alokacji obiektów w niektórych silnikach JavaScript dla „Conat”:
Niektóre silniki JavaScript mogą zoptymalizować „Conat” pod konkretnym użyciem na temat ich strategii zarządzania pamięcią wewnętrzną. Na przykład silniki mogą zoptymalizować „Conat”, używając buforów kopiowania na napisaniu lub przez internowe bufory macierzy wewnętrznych, zmniejszając w ten sposób koszt kopiowania dużych tablic w określonych warunkach.
7. Użyj w specjalnych strukturach danych lub macierzy typu:
Podczas pracy z typowymi tablicami lub specjalnymi obiektami JavaScript, takimi jak wektory niezmienne (w niektórych bibliotekach), metody konatenacji modelowane po „concat” mogą być zaprojektowane w celu zapewnienia złożoności logarytmicznej bez pełnego kopiowania tablic. W takich przypadkach podstawowa konstrukcja struktury danych umożliwia konatenację przewyższającą proste operacje „push”, które bezpośrednio mutują struktury danych.
8. Rozważania dotyczące zbierania śmieci i ciśnienia pamięci:
W sytuacjach z ciężkim ciśnieniem pamięci lub częstymi rozmiarami, „push” może powodować częstszą realokacje i kopiowanie w bazowym buforze tablicy, wywołując cykle pobierania śmieci. „Conat” produkuje nową tablicę raz, potencjalnie pozwalając na bardziej przewidywalne wzorce zbierania śmieci, które czasami mogą poprawić wydajność.
9. Prostota kodu z większymi związkami:
Chociaż nie jest to bezpośrednio związane z prędkością, `` concat 'jest syntaktycznie prostszy do łączenia wielu tablic lub elementów bez rozprzestrzeniania się lub zapętlania. Może to zmniejszyć przypadkowe koszty ogólne z kodu użytkownika, które mogą negować niewielkie różnice wydajności.
10. Różnice wydajności według silników i wersji JavaScript:
Różne silniki JavaScript (V8 w Chrome, Spidermonkey w Firefox, JavaScriptCore w Safari) zoptymalizują te operacje inaczej. Niektóre wersje silnika mogłyby mieć niewytłumaczalnie zoptymalizowane „Conat” dla określonych wzorców lub rozmiarów macierzy, a zatem w tych tymczasowych przypadkach wykazujących „Conat” jako szybciej w rzadkich warunkach.
11. Unikanie skutków ubocznych mutacji:
Korzystanie z „conat” pomaga uniknąć mutacji, która w niektórych środowiskach debugowania lub programistycznych może zmniejszyć koszty ogólne spowodowane monitorowaniem zmian tablicy lub wyzwalaniem aktualizacji reaktywnych w ramach. Ta pośrednia szybkość może sprawić, że `` Conat 'jest korzystne w określonych scenariuszach na poziomie aplikacji.
12. Strategie wyrównania pamięci i alokacji:
Silniki czasami optymalizują przydziały pamięci dla tablic utworzonych za pomocą „concat”, co prowadzi do usprawnionego kopiowania lub udostępniania bufora, które mogą być szybsze niż powtarzane przyrostowe operacje „push”, które wielokrotnie zmieniają rozmiar bufora tablicy.
Podsumowując, podczas gdy „push” zwykle przewyższa `` conat` w typowych testach porównawczych, istnieją przypadki krawędzi. Obejmują one scenariusze wymagające niezmienności, ogromne tablice przekraczające limity argumentów, łączenia wielorakiejne, określone struktury danych i optymalizacje specyficzne dla silnika JavaScript. Każdy przypadek zależy w dużej mierze od charakteru danych, wewnętrznej implementacji silnika i kontekstu programowania. Zrozumienie tych niuansów pomaga programistom wybrać odpowiednią metodę zoptymalizowaną pod kątem ich konkretnych potrzeb.
Wspólna porada wydajności preferować „push” mutacji tablicy i połączenia, gdy wydajność jest krytyczna w wielu przypadkach, ale nie jest absolutna. W przypadku jasności kodu, niezmienności lub określonych optymalizacji silnika „Conat” może być szybsze lub preferowane w określonych warunkach. Ta subtelność jest ważną częścią zrozumienia operacji tablicy JavaScript na poziomie zaawansowanym.